We hebben vandaag gehoord dat onze zoon een broertje krijgt. Ik vind het even ontzettend dubbel. Ik ben ontzettend blij dat we een jochie krijgen, want het is gewoon heel leuk. Aan de andere kant, zo ontzettend veel onzekerheid. Ik heb er van moeten huilen. En tegelijkertijd schaam ik me er voor dat ik moet huilen, want het kindje is ZO welkom.. De kans op ziekte is alleen zo groot. En weer zóveel zorgen.
Afgelopen maandag hebben we de geslachtsbloedtest gehad en ondanks dat we de uitslag eigenlijk pas volgende week zouden krijgen, werden we vandaag al gebeld. Zo klaar als een klontje dus dat het een manneke is.
Ik heb echt even de tijd nodig om te wennen aan dit nieuws. Om vervolgens de hele medische malle molen weer in te moeten. Met 34 weken een punctie en met 37 weken weten we pas of hij hemofilie heeft. Mijn hemel, wat gaat dit ons weer veel energie kosten.. Het lijkt wel alsof het zo duidelijk is als wat dat je leven nou eenmaal niet af kan dwingen.
Tranen zijn niet om voor te schamen, het staat voor vreugde, blijdschap, zorgen, onzekerheid en nog veel meer. Een goed woord vinden is moeilijk..
BeantwoordenVerwijderenJullie gevoelens zullen zeer gemengd zijn, en dat mag in een situatie als deze. Want je wilt tenslotte het beste voor jullie kindje en broertje waar je nu al zoveel iefde voor voelt.
Ik weet zeker dat jullie er niet alleen voor staan, al kun je je soms even heel alleen voelen.. Sterkte!
Liefs, Brenda
Och meisje toch. Geen enkele traan die je laat om zorgen en stress maakt je tweede zoon een minder welkom kind hoor, dat weet je zoon later en dat weet iedereen die dit leest. Onthoud dat goed. Een hele dikke knuffel lieve jongensmama ((()))
BeantwoordenVerwijderenLieve meis, wat leuk een mannetje! Maar wat een spanning komt daar mee zeg... Ik hoop met jullie mee op een goede afloop.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, IVF-meisje