''Shit.. het is écht voorbij'' Met die gedachte werd ik wakker dinsdagochtend. Een verwarrende gedachte, een enigzins deprimerende gedachte. Maar toch voel ik me veel rustiger dan ik dacht dat ik me zou voelen. Een soort van acceptatie. Oké, dit is voorbij. Het gaat niet meer via ivf, we moeten de volgende weg inslaan. Ik heb geen keus meer en gek genoeg, hoe minder keus: hoe rustiger ik ben.
Dat is ook wat ik zei tegen de verpleegkundige van de ivf poli die me vandaag belde over hoe ik me voelde. En of ze nog wat voor me kon doen. Nou ja, weinig lijkt me..
Morgen worden we nog gebeld door de ivf arts voor een telefonisch eindgesprek en dan is het gewoon voorbij. Zo'n gek gevoel. Poging na poging en tussen de pogingen heel voorzichtig doen want je mocht vooral niet zwanger worden.
En dan nu is het voorbij en nu moet je ineens weer gaan berekenen wat je vruchtbare dagen zijn om in aanmerking te komen voor een kindje op de natuurlijke manier. Verwarrend.
Het is zo balen dat dit traject niet gelukt is. Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt met dat je je rustiger voelt. Er is iets afgesloten, waar je je niet meer druk om hoeft te maken. Dat geeft rust.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp dat jullie kinderwens groot is, maar als je zwanger wordt heb je kans op een kindje met hemofilie. Is dat een ingecalculeerd risico wat jullie dan nemen? Ik vind het hoe dan ook een moedige stap hoor. Of je nu 'stopt' of 'doorgaat' met zwanger worden.
Ik lees nu pas je laatste blogs, doordat ik op vakantie was. Was zo benieuwd hoe het gegaan was, maar baal echt dat ik dit lees.. Het is nu alweer bijna een maand verder, dus hoop inderdaad dat je wat rust hebt kunnen vinden, zoals je schrijft, en dat jullie de moed niet opgeven! Ik zie je vrijdag, een dag waarop jullie volop moeten genieten! Liefs Marieke
BeantwoordenVerwijderen