Start poging 3

Het is weer zover. Mijn ongesteldheid is weer doorgebroken, dus ik zit weer aan de pil. De brief van poging 3 is binnen, de eerste echo staat gepland op 6 juli a.s. Ik slik ondertussen trouw de medicijnen die ik heb gekregen van de iriscopist in de hoop dat het baarmoederslijmvlies allemaal wat plakkeriger gaat worden voor een eventuele innesteling. Ik kan nu toch niet zeggen dat ik er niet alles aan gedaan heb!

Afgelopen week keek ik babyboom en dat was ook weer zo lekker confronterend. Ergens snap ik helemaal niks van mijn lijf. Je zou denken dat als je lichaam al in staat is geweest een zwangerschap vast te houden, dat je dan met ivf met een gewone vruchtbaarheid gewoon binnen 2 pogingen toch wel zwanger bent?
Echt, wat een dikke fail van mijn lichaam zeg. Ik ken mensen die 3,5 jaar bezig zijn geweest. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, alles erop en eraan. En die zijn in 1 poging zwanger. In babyboom was ook een stel binnen 1 ivf poging zwanger, na jaren van pogingen op de natuurlijke manier. Het blijkt wel weer dat er totaal geen logica in zit. Als blijkt dat ik nu die 3e poging wel zwanger ben, sla ik mezelf voor mijn kop dat ik niet eerder weer naar de iriscopist ben gegaan.

Ik vind het ook confronterend om te zien dat mensen om mij heen allemaal zwanger raken en al bevallen zijn. Ook van een 2e kindje. Mensen die bij hun eerste kindje nog later zwanger was dan ik dat was en nu alweer bevallen van een 2e. Dat doet pijn. Natuurlijk kunnen die mensen daar niks aan doen, en ik wens ze alle goeds.
Maar oh, wat is die kinderwens aanwezig en oh, wat kan ik er toch verdrietig van worden. Wat een rotziekte, zeg. Meer zinnigs kan je er ook eigenlijk niet over zeggen.