Punctie part 3

Het was al vroeg dag dinsdagochtend, om 7 uur zaten we al in de auto naar het UMCG, omdat we ons om 8.30 uur moesten melden om bloed te prikken. De ochtend begon al goed, ik stapte met mijn ponskaartje naar het bloedprikkamertje, maar nee.. geen bloedprikopdracht in de computer. Nou stond ik daar nou niet gigantisch van te kijken, want dat is wel vaker niet in orde. Dus ik besloot in de rij te gaan staan voor de balie. Op dat moment ziet mijn ivf arts mij staan en vraagt of de opdracht niet goed door gekomen is en dat ze wel even wilde kijken, dus ze pakt mijn ponskaartje aan en wandelt weg. Na een paar meter loopt ze weer terug. ''Het klopt ook wel dat er niks in staat, want dit is uw zoons ponskaartje ;)''. Oh, ehh.. Goed begin van de ochtend dus. Bloedprikmevrouw had ook niet op de geboortedatum gelet dus samen een mooi lachend begin van de ochtend.

Met ons lekkere wakkere hoofd naar afdeling 2 gelopen, ons gemeld en vriend moest naar 'kamertje B'. Alleen kamertje B was bezet. Dus vriend werd naar een ander kamertje gestuurd inclusief potje. Vriend kende dit kamertje alleen niet, dus op gegeven moment wilde hij een keer het licht aan doen alleen het lichtknopje was niet het lichtknopje, het was het alarm.. Dus vriend moest maken dat hij weer helemaal gereed was, voordat er iemand binnen kwam. Verpleegkundige riep of alles wel goed ging met vriend daar binnen, maar durfde toch ook niet zomaar naar binnen te stappen ;)

We werden naar een andere kamer gebracht naast de punctiekamer waar een infuus met stollingsfactor werd toegediend. En toen maar wachten..en wachten..en wachten.. Op gegeven moment kwam er een vrouw uit de punctiekamer gereden en werd tegenover mij neergezet. Ik raakte met haar aan de praat, over de punctie, en de zenuwen en nog wat koetjes en kalfjes. En toen kwam ook ter sprake hoeveelste poging het was voor ons en voor hen. Nou ja, voor ons de 3e. Voor hen ook, ook de laatste. Alleen zij hadden nog steeds niets in handen. Ik natuurlijk ook niet door de ivf, maar ik ben wel gezegend met een gezonde zoon. Je kon zien dat de vrouw het moeilijk had en dat liet ze ook wel een beetje doorschemeren naar mij . ''Nou, jij hebt tenminste al een zoon'' werd er gezegd op een cynische manier. Aan de ene kant voelde ik heel erg met ze mee, wat lijkt het me verschrikkelijk om nog steeds met lege handen te zitten. Aan de andere kant voelde ik me heel klein, alsof ik niet het recht had ook een gezond 2e kindje te willen. Niet lang daarna mocht ik zelf naar de punctiekamer, het bleef wel in mijn hoofd spoken...

Punctie viel mee dit keer, ik kon me redelijk ontspannen (met behulp van mijn pittenkussen ;) en een grappige ivf arts ''Oké, ik tel tot 3 en dan zetten we de aanval in op je eierstokken. Oké?) en het was ook redelijk snel gedaan: 10-15 minuten. Ik werd terug gereden naar het wachtkamertje naast de punctiekamer en daar werd al snel gemeld door de laborant dat er 14! eicellen waren gevonden! Echt helemaal tegen de verwachting in, want bij de controles dachten ze aan 8-10 eicellen. Dat maakte onze dag helemaal goed!

Na de punctie werd ik overgeheveld aan de verpleegafdeling waar ik een nacht overnacht heb, voor observatie. Ik voelde me al heel snel weer goed en heb ook maar 2 paracetamol gehad na de punctie. Daarna niks meer, want ik had geen buikpijn! Echt een gigantisch verschil met poging 1, toen kon ik een week lang niet eens normaal rechtop lopen. Beetje jammer dat je dan niet naar huis mag, maar vriend en ik hebben er maar het beste van gemaakt. Lekker in het zonnetje voor het UMCG zitten zonnen, rondje gemaakt op de benedenverdieping (het UMCG is huge en heeft allemaal winkels onderin), zitten kaarten. Ik had een eenpersoonskamer, dus ideaal!

Vanochtend vroeg nog een echo gehad ter controle voordat ik weg mocht. Gelukkig waren mijn eierstokken niet echt gaan bloeden, dus dat was goed nieuws. Ook gaf de ivf arts aan dat er tot nu toe 8 eicellen bevrucht waren. Dat is het meeste tot nu toe! Hopenlijk blijft het allemaal doordelen en mogen ze allemaal op voor bioptie vrijdag! Als er iets over blijft, dan hebben we zaterdag weer de terugplaatsing. Ik verwacht het stiekem van wel, maar ja je kunt er ook niet heel veel van zeggen. Want stel dat je dan ineens 8 jongensembryo's hebt... Vrijdag worden we gebeld en dan weten we al wat meer. Spannende dagen dus!

Wel een raar idee dat ik nu toch echt mijn laatste ivf punctie heb gehad..