Dat betekent dus dat we halverwege zijn. Bluuuh ik haat wachten!
Maar goed.. Hoe ben ik de eerste week door gekomen? Nou wel aardig op zich. Moest gewoon werken en weer zwaar aan de studie, dus dat bracht me wel afleiding. Maar ondertussen let je wel op alles wat er in je lijf gebeurt natuurlijk.
Gisteren dacht ik even dat ik al ongesteld zou worden. Had lichte buikkrampen en was er al bang voor. Tot op heden nog niet ongesteld worden, dus ik probeer hoop te houden! Feitelijk gezien zou ik dinsdag aanstaande ongesteld kunnen worden..
Stiekem ben ik al aan het dromen over hoe het zou zijn om
nog een keer zwanger te zijn, nog een keer een minimensje op de wereld te zetten. Weet dat ik niet teveel moet dromen, omdat ik mezelf anders teleurstel als het niet goed blijkt te zitten. Maar toch.. I can't help myself! Die onzekerheid is echt killing. Als er nou een mogelijkheid was om stiekem in mijn buik te kijken..! Wie heeft het dan ook verzonnen dat je 2 weken moet wachten op een uitslag? Rare kwast, die God.
Nog een weekje! Of misschien ook wel eerder.. Let's hope not!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten